Οφήλια

 Άδειο.

Το δωμάτιο άδειο.

Το καθισματάκι άδειο.

Άδειο το λίκνο σου

και η αγκαλιά μου άδεια.

Ποιο το όφελος; 

Μόνη.

Η ορτανσία μόνη.

Η κουκλίτσα μόνη.

Μόνη η μανούλα σου

και η καρδιά μου μόνη. 

Ποιο το όφελος; 

Η αγωνία γεμίζει τον χρόνο.

Ποιο το όφελος;

Η προσμονή καταλαμβάνει όλο τον χώρο. 

Ποιο το όφελος;

Γεμίζουν τα κενά 

της δικής μας ιστορίας, 

αν τα γεμίσουμε με δάκρυα; 

Μειώνονται οι αποστάσεις 

της δικής μας αγκαλιάς,

αν τις καλύψουμε με κλάματα; 

Κι αν γίνουν όλα αυτά, 

ποιο το όφελος; 

Βουβά τα δάκρυα του αποχωρισμού.

Από τα πρώτα βήματα ανηφόρα. 

Ποιο το όφελος;

Κοφτό το κλάμα της έλλειψης.

Από τις πρώτες ώρες σιωπή. 

Ποιο το όφελος;

Ξημέρωσε. 

Άδειο το μνήμα. 

Μόνη η θανή.

Η νίκη είναι πλήρης 

και το όφελος είσαι εσύ.

Η Οφήλια η δική μας! 

«Οφήλια» - Γιάννης Τζαμτζής

Αθήνα, Πάσχα 2024 (05.05.24)

Έψιλον... όπως Ελπίδα, όπως Εμετός!

Ελπίζω και προσμένω πολλά! 

Ένα από αυτά είναι και ο Εμετός Του! 

Τα «στραβά μάτια» της ομόνοιας
με ανακατεύουν,
τα «πλυμένα χέρια» της ουδετερότητας
με τρομάζουν,
τα «άσοφα λόγια» της παρηγοριάς
με αναστατώνουν,
τα «άσπλαχνα έργα» της αποκλιμάκωσης
με αναγουλιάζουν.

Η αδικία μάς ποτίζει με δυσοσμία.
Οι διακρίσεις μάς μουχλιάζουν.
Ο φανατισμός μάς βαλτώνει.
Νιώθω αδύναμος, λίγος, άρρωστος.
Σφίγγομαι, γονατίζω, διπλώνομαι.
Προσπαθώ να ξεράσω, να απαλλαγώ από την αηδία που με έχει πνίξει.
Ανασαίνω.
Ελπίζω.

Ελπίδα μου ο δικός Του εμετός.
Όλα θα γίνουν καινούργια! 

Αποκάλυψη 3:15-16

Μια ευχή

Διδάγματα πολλά
και προειδοποιήσεις σοφές
-μαζί με τα φτερά-
τα κουβαλάς στην πλάτη σου.

Όμως η ιστορία άλλαξε!
Η ηλιαχτίδα Του έσκισε τη διαχωριστική γραμμή
και την πτώση ακολουθεί η ανάσταση.

Πέτα ψηλά! Όσο πιο ψηλά μπορείς.

Κοντά στον Ήλιο.

Μέσα στην αγκαλιά Του,

να Τον αγγίξεις,

να Τον γνωρίσεις. 

Αφήσου και απόλαυσε.

Για τα φτερά σου μη νοιαστείς!
Ο Ήλιος χαρίζει τώρα καινούργια φτερά!
Φτερά ασφάλειας.
Φτερά ελπίδας.
Φτερά ζωής.

Καλή πτήση, μικρέ μου!

Μια ευχή για τον μικρό μου Ίκαρο, που άνοιξε τα φτερά του στον κόσμο μας 23 Νοέμβρη του '18.

Μπροστά στο αιφνίδιο

Μπροστά στο αιφνίδιο

η σκέψη μου τρέχει 

να προλάβει 

να καλύψει 

κενά που δημιούργησα,

έγνοιες που απασχολούν

ευθύνες που ακολουθούν.

Μπροστά στο αιφνίδιο

τρέχουνε δάκρυα που

νοτίζουν τη δύναμη,

μουσκεύουν τις ελπίδες,

σβήνουν τα όνειρα.

Ο χρόνος 

αμείλικτος, τρελός, αντίστροφος  

παλεύει με τον άλλο του εαυτό

τον άριθμο, τον βίαιο, τον αιφνίδιο.

Μπροστά στο αιφνίδιο

όλα παρατάσσονται.

Αισθήσεις

Σκέψεις

Βιώματα 

Ελπίδες

Όνειρα 

Λόγια

Δάκρυα

Προσευχές

Μπροστά στο αιφνίδιο

ορθώνεται ο Άχρονος 

με δύναμη εδραιώνει την ειρήνη.

Xαρίζει πάλι την ζωή.

το καρδιοχτύπι

Η εκζήτηση βουβή κι ο πόνος μου κρυμμένος.
Η αγωνία μυστική μα ζωντανός ο πόθος της καρδιάς μου.

Η αναμονή άβολη κι αδιευκρίνιστος ο λόγος.
Μα η παρέμβαση θαυμάσια στον χρόνο τον καθορισμένο.

Η μελωδία μοναδική και δυνατός ο χτύπος.
Η συγκίνηση βαθειά κι αιώνιας ευγνωμοσύνης ο ύμνος μου.

Αυτή τη φορά ήταν το δικό σου καρδιοχτύπι!

He can turn up!

Jesus Christ defeats our great enemy death not by proclaiming His invincibility over it but by submitting Himself to it. If you can find this Jesus in a grave, if you can find Him in death, if you can find Him in hell, where can you not find Him? Where will He not turn up? -John Ortberg

in Him is no darkness at all

 The light shines in the darkness, and the darkness has not overcome it - John 1:5