Έψιλον... όπως Ελπίδα, όπως Εμετός!

Ελπίζω και προσμένω πολλά! 

Ένα από αυτά είναι και ο Εμετός Του! 

Τα «στραβά μάτια» της ομόνοιας
με ανακατεύουν,
τα «πλυμένα χέρια» της ουδετερότητας
με τρομάζουν,
τα «άσοφα λόγια» της παρηγοριάς
με αναστατώνουν,
τα «άσπλαχνα έργα» της αποκλιμάκωσης
με αναγουλιάζουν.

Η αδικία μάς ποτίζει με δυσοσμία.
Οι διακρίσεις μάς μουχλιάζουν.
Ο φανατισμός μάς βαλτώνει.
Νιώθω αδύναμος, λίγος, άρρωστος.
Σφίγγομαι, γονατίζω, διπλώνομαι.
Προσπαθώ να ξεράσω, να απαλλαγώ από την αηδία που με έχει πνίξει.
Ανασαίνω.
Ελπίζω.

Ελπίδα μου ο δικός Του εμετός.
Όλα θα γίνουν καινούργια! 

Αποκάλυψη 3:15-16