ἐὰν καί ἐφ' ὅσον

Καυγαδίζουν, μήνες τώρα, το "εάν" και το "εφόσον".

Το "εάν" χτυπιέται μ' ένταση, υψώνει φωνή και με αγριάδα πάντα επιβάλεται. 

Το "εφόσον" στριμωγμένο στη γωνία, κομπιάζει, τυλίγεται στην ίδια του την αγκαλιά χωρίς να βρίσκει χώρο να εκφραστεί, σχεδόν ποτέ.

ΕΑΝ οι γιατροί έκαναν λάθη; 

ΕΑΝ δεν ήταν το κατάλληλο νοσοκομείο;

ΕΑΝ δεν αρκούσαν τα εργαλεία;

ΕΑΝ δεν το βρήκαν;

ΕΑΝ δεν καίγεται;

ΕΑΝ θα υπάρξουν επιπλοκές;

ΕΑΝ δεν θα πετύχει πάλι;

ΕΑΝ δεν θα πετύχει ποτέ;

ΕΑΝ ...

Διστακτικά σηκώνεται το "εφόσον" κι υψώνει τ' ανάστημά του. Δεν είναι συνηθισμένο σε εντάσεις και ουρλιαχτά. Γαλήνια βγαίνει η φωνή του και σχεδόν μελωδικά βάζει τέλος στον πολύμηνο καυγά.

ΕΦΟΣΟΝ κάνει σχέδια για σένα ο Δημιουργός σου!

Η γαλήνη πλημμυρίζει το κεφάλι μου και η αναρχία αποτελεί παρελθόν.

Με ειρήνη αναπαύομαι στα χέρια του Κυρίαρχου Θεού που κρατά στα χέρια Του το μέλλον!