Ημέρα Τετάρτη

Τετάρτη σήμερα! Τετάρτη ήταν και την προηγούμενη εβδομάδα. Τετάρτη θα έρθει και την επόμενη. 

Οι μέρες κυλούν και οι Τετάρτες διαδέχονται η μία την άλλη. Κάθε Τετάρτη όμως είναι ξεχωριστή.

Είναι η Τετάρτη του θερινού σινεμά, η Τετάρτη της βόλτας, η Τετάρτη της «Εξέδρας», η Τετάρτη της απόλυσης, η Τετάρτη της μοναξιάς, η Τετάρτη των παραμυθιών … είναι πολλές οι Τετάρτες της ζωής μου. 

Είναι ξεχωριστές όλες τους! 

Η προηγούμενη Τετάρτη ήταν αυτή της άλλης μιας καρδιακής ανάταξης. 

Αυτή η Τετάρτη είναι η Τέταρτη του πένθους για μια αγαπημένη δασκάλα. 

Την επόμενη Τετάρτη έρχεται η Τετάρτη της κατασκήνωσης. 

Περιμένω κι άλλες Τετάρτες, χωρίς να ξέρω τι έκπληξη μου επιφυλάσσει η καθεμιά τους. 

Ξέρω τι να περιμένω! 

Διαλέγω τι να περιμένω! 

Διαλέγω να περιμένω τη ζωή και όχι το θάνατο!

«Θα διώξει κάθε δάκρυ από τα μάτια τους, κι ο θάνατος δε θα υπάρχει πια· ούτε πένθος ούτε κλάμα ούτε πόνος θα υπάρχει πια, γιατί τα παλιά πέρασαν».

‭‭ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΙΩΑΝΝΟΥ‬ ‭21‬:‭4‬ ‭TGV‬‬

Τετάρτη, 09/07/2025

Σκέψεις αφιερωμένες στη φιλόλογο που μου έμαθε να αγαπώ τη λογοτεχνία και την έκφραση. Εις το επανιδείν Γ.Π. 

Σίγμα… όπως Σουτ, όπως Σιωπή!

Δυνατό «Σουτ» διασχίζει το όλο.

Απ’ άκρη σ’ άκρη.

Με πυγμή. 

Αυστηρά, για να επιβάλλει την ιερότητα. 

Με θυμό. 

Κοφτά, για να επιβάλλει την τάξη.   

Τα τζάμια τρίζουν.

Η λάμπα στο φόντο τρεμοπαίζει.

Ο ιδρώτας λούζει το κορμί μου.

Ανακατεύεται η ντροπή με τον θυμό.

Μπλέκεται η γαλήνη με τη σύγχυση.

Σεισμός! 

Επίκεντρο το μέσα μου. 

Το μακρόσυρτο σίγμα 

σα ρεύμα με διαπέρασε.

Τρύπησε την καρδιά μου.

Η άλλοτε συνεπαρμένη από το μεγαλείο της δόξας καρδιά, 

άρχισε τώρα να χτυπά αργόσυρτα, βαριά,

παλεύοντας με αγωνία να βρει ρυθμό. 

Ποιος;

Χτύπος οργής.  

Γιατί;

Χτύπος αποξένωσης.  

Ξένος μέσα στην ίδια μου την οικογένεια; 

Ανεπιθύμητος. 

Εγώ ή ο θόρυβος; 

«Ποιο από τα δύο;»

Ρυθμός ή μελωδία; 

Μπάσα ή πρίμα; 

«Σιωπή!»

Η φωνή διαπεραστική.

Η χροιά γνώριμη. 

Ένα «Σουτ» αλλιώτικο.

Απόκοσμο, για να αναδείξει την αλήθεια.

Καθηλωτικό, για να καλύψει την παραφωνία.

Διεκδικητικό, για να τραβήξει τη γραμμή.

«Και τα δύο. Είναι δικά μου.

Αυτά ακούω. Με αυτά ευαρεστούμαι!»

«Δεν ακούσατε πως από το στόμα των νηπίων και των βρεφών βγαίνει ο τέλειος ύμνος;»

Ανάταξη.

Κι όλα τα «Ααα» συντονίζονται με την καρδιά Του.

Οφήλια

 Άδειο.

Το δωμάτιο άδειο.

Το καθισματάκι άδειο.

Άδειο το λίκνο σου

και η αγκαλιά μου άδεια.

Ποιο το όφελος; 

Μόνη.

Η ορτανσία μόνη.

Η κουκλίτσα μόνη.

Μόνη η μανούλα σου

και η καρδιά μου μόνη. 

Ποιο το όφελος; 

Η αγωνία γεμίζει τον χρόνο.

Ποιο το όφελος;

Η προσμονή καταλαμβάνει όλο τον χώρο. 

Ποιο το όφελος;

Γεμίζουν τα κενά 

της δικής μας ιστορίας, 

αν τα γεμίσουμε με δάκρυα; 

Μειώνονται οι αποστάσεις 

της δικής μας αγκαλιάς,

αν τις καλύψουμε με κλάματα; 

Κι αν γίνουν όλα αυτά, 

ποιο το όφελος; 

Βουβά τα δάκρυα του αποχωρισμού.

Από τα πρώτα βήματα ανηφόρα. 

Ποιο το όφελος;

Κοφτό το κλάμα της έλλειψης.

Από τις πρώτες ώρες σιωπή. 

Ποιο το όφελος;

Ξημέρωσε. 

Άδειο το μνήμα. 

Μόνη η θανή.

Η νίκη είναι πλήρης 

και το όφελος είσαι εσύ.

Η Οφήλια η δική μας! 

«Οφήλια» - Γιάννης Τζαμτζής

Αθήνα, Πάσχα 2024 (05.05.24)

Έψιλον... όπως Ελπίδα, όπως Εμετός!

Ελπίζω και προσμένω πολλά! 

Ένα από αυτά είναι και ο Εμετός Του! 

Τα «στραβά μάτια» της ομόνοιας
με ανακατεύουν,
τα «πλυμένα χέρια» της ουδετερότητας
με τρομάζουν,
τα «άσοφα λόγια» της παρηγοριάς
με αναστατώνουν,
τα «άσπλαχνα έργα» της αποκλιμάκωσης
με αναγουλιάζουν.

Η αδικία μάς ποτίζει με δυσοσμία.
Οι διακρίσεις μάς μουχλιάζουν.
Ο φανατισμός μάς βαλτώνει.
Νιώθω αδύναμος, λίγος, άρρωστος.
Σφίγγομαι, γονατίζω, διπλώνομαι.
Προσπαθώ να ξεράσω, να απαλλαγώ από την αηδία που με έχει πνίξει.
Ανασαίνω.
Ελπίζω.

Ελπίδα μου ο δικός Του εμετός.
Όλα θα γίνουν καινούργια! 

Αποκάλυψη 3:15-16

Μια ευχή

Διδάγματα πολλά
και προειδοποιήσεις σοφές
-μαζί με τα φτερά-
τα κουβαλάς στην πλάτη σου.

Όμως η ιστορία άλλαξε!
Η ηλιαχτίδα Του έσκισε τη διαχωριστική γραμμή
και την πτώση ακολουθεί η ανάσταση.

Πέτα ψηλά! Όσο πιο ψηλά μπορείς.

Κοντά στον Ήλιο.

Μέσα στην αγκαλιά Του,

να Τον αγγίξεις,

να Τον γνωρίσεις. 

Αφήσου και απόλαυσε.

Για τα φτερά σου μη νοιαστείς!
Ο Ήλιος χαρίζει τώρα καινούργια φτερά!
Φτερά ασφάλειας.
Φτερά ελπίδας.
Φτερά ζωής.

Καλή πτήση, μικρέ μου!

Μια ευχή για τον μικρό μου Ίκαρο, που άνοιξε τα φτερά του στον κόσμο μας 23 Νοέμβρη του '18.

Μπροστά στο αιφνίδιο

Μπροστά στο αιφνίδιο

η σκέψη μου τρέχει 

να προλάβει 

να καλύψει 

κενά που δημιούργησα,

έγνοιες που απασχολούν

ευθύνες που ακολουθούν.

Μπροστά στο αιφνίδιο

τρέχουνε δάκρυα που

νοτίζουν τη δύναμη,

μουσκεύουν τις ελπίδες,

σβήνουν τα όνειρα.

Ο χρόνος 

αμείλικτος, τρελός, αντίστροφος  

παλεύει με τον άλλο του εαυτό

τον άριθμο, τον βίαιο, τον αιφνίδιο.

Μπροστά στο αιφνίδιο

όλα παρατάσσονται.

Αισθήσεις

Σκέψεις

Βιώματα 

Ελπίδες

Όνειρα 

Λόγια

Δάκρυα

Προσευχές

Μπροστά στο αιφνίδιο

ορθώνεται ο Άχρονος 

με δύναμη εδραιώνει την ειρήνη.

Xαρίζει πάλι την ζωή.

το καρδιοχτύπι

Η εκζήτηση βουβή κι ο πόνος μου κρυμμένος.
Η αγωνία μυστική μα ζωντανός ο πόθος της καρδιάς μου.

Η αναμονή άβολη κι αδιευκρίνιστος ο λόγος.
Μα η παρέμβαση θαυμάσια στον χρόνο τον καθορισμένο.

Η μελωδία μοναδική και δυνατός ο χτύπος.
Η συγκίνηση βαθειά κι αιώνιας ευγνωμοσύνης ο ύμνος μου.

Αυτή τη φορά ήταν το δικό σου καρδιοχτύπι!