Ημέρα Τετάρτη

Τετάρτη σήμερα! Τετάρτη ήταν και την προηγούμενη εβδομάδα. Τετάρτη θα έρθει και την επόμενη. 

Οι μέρες κυλούν και οι Τετάρτες διαδέχονται η μία την άλλη. Κάθε Τετάρτη όμως είναι ξεχωριστή.

Είναι η Τετάρτη του θερινού σινεμά, η Τετάρτη της βόλτας, η Τετάρτη της «Εξέδρας», η Τετάρτη της απόλυσης, η Τετάρτη της μοναξιάς, η Τετάρτη των παραμυθιών … είναι πολλές οι Τετάρτες της ζωής μου. 

Είναι ξεχωριστές όλες τους! 

Η προηγούμενη Τετάρτη ήταν αυτή της άλλης μιας καρδιακής ανάταξης. 

Αυτή η Τετάρτη είναι η Τέταρτη του πένθους για μια αγαπημένη δασκάλα. 

Την επόμενη Τετάρτη έρχεται η Τετάρτη της κατασκήνωσης. 

Περιμένω κι άλλες Τετάρτες, χωρίς να ξέρω τι έκπληξη μου επιφυλάσσει η καθεμιά τους. 

Ξέρω τι να περιμένω! 

Διαλέγω τι να περιμένω! 

Διαλέγω να περιμένω τη ζωή και όχι το θάνατο!

«Θα διώξει κάθε δάκρυ από τα μάτια τους, κι ο θάνατος δε θα υπάρχει πια· ούτε πένθος ούτε κλάμα ούτε πόνος θα υπάρχει πια, γιατί τα παλιά πέρασαν».

‭‭ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΙΩΑΝΝΟΥ‬ ‭21‬:‭4‬ ‭TGV‬‬

Τετάρτη, 09/07/2025

Σκέψεις αφιερωμένες στη φιλόλογο που μου έμαθε να αγαπώ τη λογοτεχνία και την έκφραση. Εις το επανιδείν Γ.Π. 

Σίγμα… όπως Σουτ, όπως Σιωπή!

Δυνατό «Σουτ» διασχίζει το όλο.

Απ’ άκρη σ’ άκρη.

Με πυγμή. 

Αυστηρά, για να επιβάλλει την ιερότητα. 

Με θυμό. 

Κοφτά, για να επιβάλλει την τάξη.   

Τα τζάμια τρίζουν.

Η λάμπα στο φόντο τρεμοπαίζει.

Ο ιδρώτας λούζει το κορμί μου.

Ανακατεύεται η ντροπή με τον θυμό.

Μπλέκεται η γαλήνη με τη σύγχυση.

Σεισμός! 

Επίκεντρο το μέσα μου. 

Το μακρόσυρτο σίγμα 

σα ρεύμα με διαπέρασε.

Τρύπησε την καρδιά μου.

Η άλλοτε συνεπαρμένη από το μεγαλείο της δόξας καρδιά, 

άρχισε τώρα να χτυπά αργόσυρτα, βαριά,

παλεύοντας με αγωνία να βρει ρυθμό. 

Ποιος;

Χτύπος οργής.  

Γιατί;

Χτύπος αποξένωσης.  

Ξένος μέσα στην ίδια μου την οικογένεια; 

Ανεπιθύμητος. 

Εγώ ή ο θόρυβος; 

«Ποιο από τα δύο;»

Ρυθμός ή μελωδία; 

Μπάσα ή πρίμα; 

«Σιωπή!»

Η φωνή διαπεραστική.

Η χροιά γνώριμη. 

Ένα «Σουτ» αλλιώτικο.

Απόκοσμο, για να αναδείξει την αλήθεια.

Καθηλωτικό, για να καλύψει την παραφωνία.

Διεκδικητικό, για να τραβήξει τη γραμμή.

«Και τα δύο. Είναι δικά μου.

Αυτά ακούω. Με αυτά ευαρεστούμαι!»

«Δεν ακούσατε πως από το στόμα των νηπίων και των βρεφών βγαίνει ο τέλειος ύμνος;»

Ανάταξη.

Κι όλα τα «Ααα» συντονίζονται με την καρδιά Του.